En we zijn al voorbij de helft... 2,5 weken zitten erop! Het gaat allemaal erg snel, maar we zijn ook héél druk bezig. Deze week alleen al wat lesvoorbereidingen moeten maken voor Frans en geschiedenis (Tom voor wiskunde, Tiffany voor psychologie,...) Het gaat erg goed allemaal en we beginnen ons meer een leerkracht te voelen hier. Leerlingen beginnen te luisteren en voor fotografie heb ik al een paar keer moeten optreden om leerlingen te laten zwijgen en ze aan het werk te zetten. (Tim liet me zelf weten dat ik ze kon buiten gooien). En voor geschiedenis heb ik mijn eerste les zelf gegeven! Ik was wel nerveus, maar eens ik begon verliep het vlotjes. De leerlingen waren enthusiast en ik vond het geweldig om aan oudere leerlingen les te geven. Ze konden antwoord geven op mijn vragen en de discussie rond de cartoons was een succes:p Chris heeft twee keer iets toegevoegd, maar me niet verbeterd, dus alle leerstof was in orde. Hij heeft me zelf laten weten dat hij uitkijkt naar mijn volgende les en dat ik goed werk heb geleverd. Ik vroeg hem zelf me te laten weten wat ik fout deed of kon verbeteren, maar hij had er niets op aan te merken... Zo'n stagelessen wil ik wel meer doen!

Viv heeft ons vandaag laten weten dat ze ons van de leerlingen niet meer 'The Belgian students' mag noemen, maar Stef, Tom en Tif^^ We zijn haast lid van het schoolteam daar en deze ervaringen integreer ik zeker in mijn leerintenties:) Ik geloof dat ik ze nu bijna allemaal heb! Morgen hebben we met Viv een soort van tussentijds gesprek over hoe het tot nu toe gegaan is. Dit is misschien mijn eerste stage dat ik geen zorgen heb. De leerkrachten lijken erg tevreden over ons werk en ook de leerlingen (toch de meeste) behandelen ons als leerkrachten en vragen raad. Een stage zoals deze zal ik niet zo snel meer hebben:p

Vandaag zijn we na school gaan eten in 'The Marquis', een fancy pub waar het grill night was. Ik heb een 8ounce steak daar gegeten (rare natuurlijk). Het behoorde tot het beste eten dat ik tot nu toe heb gegeten hier! Zelfs de chips (frietjes) waren lekker! We gaan er zeker nog eens eten:)

De kranten stonden vandaag vol met het nieuws over het ongeluk in Zwitersland. Tanni en mama hadden er me gisteren van op de hoogte gebracht... Het doet je toch iets om zoiets te lezen in het buitenland. Zelf alle leerkrachten spraken ons aan op school en vroegen zelfs of alles in orde was. Het gevoel van solidariteit en de band met je eigen land is toch wel groot, besef ik. Je bent er even niet goed van en op zo'n momenten ben ik blij een bericht te horen van mijn geliefden en vrienden.